Dit jaar heb ik niet het gevoel gehad, te verlangen naar de herfst. Maar nu ik er met al mijn stelligheid ben, vind ik het heerlijk. Ik weet ook weer hoe het voelt me erg thuis te voelen bij mezelf, al had ik dat eigenlijk ook wel tijdens mijn fietsvakantie. Wat bofte ik met het weer, al trappend van het Utrechtse naar het Gelderse landschap; heen en weer over de Veluwe en vooral daar waar je met de auto niet kan komen. Ik werd verliefd op de Planken Wambuis en stak met mijn fiets op het het pontje de IJssel over naar Brummen. En dan het riviertje de Berkel, waarlangs ik naar Lochem fietste. Wat hebben we toch een mooi landje. Ik heb geprobeerd me tijdens mijn vakantie helemaal niet met mijn passie en werk, bezig te houden, maar ik viel liefdevol bij mezelf door de mand, toen ik ontdekte dat ik een boek aan het lezen was over het leven van Frida Kahlo: “ Frida Kahlo, een vrouw”, (Rauda Jamis).

Weer thuis na mijn fietsvakantie, wachtte mij een uitnodiging van mijn jongste broer om een paar dagen naar zijn woon- en werkplaats Boekarest te komen. Ja, en bij zo’n aanbod kan ik mijn passie echt niet negeren. Ik bekeek veel kunst. In Orthodoxe kerken en kapelletjes en in het paleis van de voormalige koning waar nu het `National museum` is gehuisvest. Verder is er een prachtig openluchtmuseum, waar je echt een goed overzicht krijgt van de huizenbouw door de tijd heen in heel Roemenië. Mijn vriendin Suus, schonk mij deze zomer een spiksplinternieuwe camera , die ik broodnodig had voor mijn atelier, werk en website. Wat een prachtcadeau en wat een heerlijke gelegenheid om deze uit te proberen. Thank you bro! Thank you Suus! Boekarest; wat een bezielde stad. Daar is een hoop gebeurd. Vergane glorie maar niet verloren. Zo heb ik het althans ervaren.

Dan nu back to business! Ik ben mezelf aan het herformuleren op mijn website over mijn werk en mijn workshops. Binnenkort ga ik een presentatie geven aan de Juniorkamer ’t Sticht, die een avond komen vergaderen in mijn atelier. Als ervaren hooggevoelig, creatief `zusje` van drie broers die in 3 verschillende steden studeerden en lid waren van de verschillende studentencorpsen kijk ik uit naar een leuke uitwisseling. Juniorkamer ’t Sticht is van oorsprong door vrouwen opgericht als tegenhanger van de toen strikt mannelijke Utrechtse Juniorkamer. Van alle twee de Juniorkamers kunnen nu gelukkig dames en heren lid worden.

Mijn initiatieven worden ook gevoed door de groepscoaching (over belastingen, auteursrecht, sociale verzekeringen, PR, marketing, exposeren etc.), die ik krijg bij Kunstenaars en Co in Amsterdam. Deze coaching omvat zaken waar ik uiteraard tijdens mijn studiejaren al goed in geschoold had moeten worden. Maar de HBO opleidingen staan momenteel al genoeg onder vuur en ik vertrouw erop dat het tij in de manier van onderwijzen gaat keren.
En terwijl het tij keert, hoop ik dat de wereld zal “vervrouwen”! Daar bedoel ik steeds meer, de verbinding met jezelf goed onderhouden, mee; om echt open te kunnen staan voor de ander. Liefdadigheid is echt maar een klein onderdeel van compassie. En dan geef ik er de voorkeur aan om dit “uit medeleven” in plaats van “uit medelijden” te beleven. Dat vind ik meer respectvol. Voor ruime compassie moet je natuurlijk wel eerst flink openstaan voor jezelf. En contact maken met je eigen wijsheid en leren luisteren naar je innerlijk kompas kan met behulp van tekenen en schilderen. Dat weet ik zeker!