Ik heb de behoefte om met de overgang van de winter naar de lente weer iets van me te laten horen. Die overgang beleef ik eigenlijk als oud en nieuw. In mijn gevoelsbeleving begint er nu een nieuw jaar
Op www.annekehoogendoorn.artolive.com heb ik weer een paar nieuwe werken gezet, die jullie kunnen bekijken. Immer blijven stenen, ramen, het onverwachte en het met aandacht met de hand werken voor mij belangrijk. Ik krijg een beetje meer zicht op hoe mijn verstand en intuïtie samenwerken tijdens mijn werk, met name na in opdracht een portret te hebben gemaakt.
Tijdens het monnikenwerk (het gepriegel, de kunstnijverheid, het decoreren ……) wordt ik van binnen stiller, rustiger en leger in mijn hoofd. Waarna ik meer ge-centreerd los kan laten. Daarna kan ik geconcentreerd verder.
Binnen de structuur die ik heb en de beperking die ik me opleg met mijn materiaal keuze, is het tijdens het creëren toch iedere keer weer een zelfde soort proces wat ik doorworstel zonder dat ik van te voren weet waar ik uit kom.Maar ik beleef weer van alles met mezelf. Wat een, niemand anders schadend, egoïstisch werk is het toch. Héérlijk.
En ondanks dat ik nu een portret van iemand anders geschilderd heb, heb ik toch het gevoel dat het een zelfportret is, zonder dat ik mijn gezicht laat zien. En het wonderlijke echter was dat de geportretteerde zich volledig herkende in het werk. Dat stemde me weer tot nadenken…..Misschien komt er een tijd dat ik een ander ga portretteren zonder haar of zijn gezicht te laten zien…..maar ik vraag me af of dat überhaupt mogelijk is…
Fijne lente allemaal…Hartelijke groet en misschien tot ziens in mijn atelier op een zaterdag.