Lieve mensen,

Ineens is het weer koud na een paar verrukkelijke lentedagen. Ik word weer even de winter ingetrokken en kijk in mijn atelier naar enkele specifieke schilderingen en –tekeningen die ik sinds mijn winterbrief maakte. Aangezien ik dit jaar graag wil exposeren licht ik nu slechts een tipje van de sluier op door titels te laten zien.

Gaat afstand nemen van mezelf ten koste van mijn sociale leven?

Wat betekent vrijheid als je met lege handen staat?

Hoe kan ik overgeven zonder te verliezen?

Ana,….waar ben je?

Hoe neem ik afstand van mezelf zonder contact te verliezen?

Dit zijn enkele vragen die als titel te voorschijn kwamen tijdens het afgelopen kwartaal. Zonder het antwoord te weten drijven ze mij voort in mijn vormgeven. En is het nu zo dat ik deze vragen kan stellen omdat ik mezelf die vrijheid geef of omdat ik in een vrij en rijk land leef? Zou ik ook aan deze vragen toegekomen zijn als ik Botswana of Iran zou leven. Zou ik daar aan toekomen, al mijmerend? Ik ben benieuwd met welke vragen kunstenaars in Iran zichzelf bezighouden. Ik hoop er verschillende te ontmoeten als ik in mei naar Iran toe ga.

Verder hoop ik in april een nieuw atelier te vinden, misschien wel in Zeist.

En mijn website heeft ondertussen een engelse versie, waarvoor mijn nichtje Anke de Bruijn prachtige vertalingen van mijn eerste drie seizoenbrieven maakte.

Tot zover,

Ann Hoogendoorn