MIJMERINGEN:

Op een koude polderochtend, met allemaal vogeltjes in en onder de taxusboom voor het huis, tekende ik deze pimpelmeesjes…..
In mijn puberteit schreef ik ergens in en gedichtje het zinnetje “Zo hemels, stil als een pimpelmees die aan een zaadje pikt. Ik schreef toen wel vaker kleine gedichtjes (eigenlijk ook miniatuurtjes), waardoor ik me verbond met mijn diepste ik (Zelf): Daar waar ik niet afgeleid werd door de ruis om me heen.

Mooi was het hoe later (ondertussen achter in de 20) juist deze gedichtjes mij hielpen mijn rode draad weer te vinden, nadat ik volledig burnt-out was geraakt na een tropenziekte. Sindsdien is het door mijn eigen gedichtjes ‘wakker gekuste diepe zelfvertrouwen’ in mijn leven niet echt meer uit het zicht geweest en flink verankerd door mijn trouw eraan.
Ik heb keuzes durven maken en herzien; moeilijke en makkelijke, soms noodgedwongen, soms vaag bewust en uit zelfbehoud, meer en meer intuïtief.

Sören Kierkegaard (anti-filosoof), de man die vond dat bestaan niet gedacht, maar geleefd moet worden, schreef heel mooi:

“Durven is even je evenwicht verliezen, niet durven is uiteindelijk jezelf verliezen”

Voor mijn gevoel is dat ook iedere keer zo als ik met een werk begin. Ik kies er voor mezelf uit balans , uit mijn zekerheid dan wel uit mijn comfortzone te halen. Het maken van een werk is een proces , een avontuur. Als het af is zit de reis erop, dan heb ik mijn feestje gehad met al z’n up’s en down’s die bij het reizen horen. Het is de reis waar ik me als ‘reizende’ kunstenaar op richt met een werk als resultaat.

NIEUW:

– zijn mijn blogs van het afgelopen kwartaal. (Scroll naar beneden om alles te zien en klik op de afbeeldingen om meer te zien te krijgen). Veelal gaan deze over hoe de tuinvrouw in mij samenwerking zoekt met de kunstenaar in mij.
– is de gedachte om van mijn getekende poldermomentjes in inkt een eenvoudig boekje te maken.
– is dat mijn website omgebouwd wordt van de sterk verouderde CSM software naar WordPress door Debbie Salemink.