Mijmeringen:
Zou het zo kunnen zijn dat mensen die zich alleen met hun ratio veréénzelvigen van realistische kunst houden? Gaat een analytische oplossende voorkeur uit naar conceptuele kunst? Voelen mensen die geloven meer te zijn dan hun ratio (hun denkvermogen) zich thuis bij abstracte en/of lyrische kunst? Vermoeden zij dat er nog wat overblijft als je je denkvermogen kwijt raakt? Misschien ga ik te kort door de bocht, maar voor mij is het stof tot nadenken; waarmee kijk je? Met je mening, je emotie, je gevoel of je ervaring? Hoe onbevangen lukt het je om te kijken naar een werk? Het meteen benoemen en toekennen van betekenis neemt zoveel van de ervaring weg. Kunnen we nog accepteren zonder te begrijpen? Hoe erg beperkt zijn we eigenlijk in onze waarneming door kennis?
Zelf geloof ik dat ik uit meerdere lagen van mezelf kan werken. Een combinatie van en een samenhang tussen deze lagen en verschillende manieren van kijken tot een geheel, spreekt mij aan. Bij gebrek aan beter noem ik mijn werk abstract/figuratief. Ik laat me in mijn werk leiden door mijn intuïtie èn zet mijn denkend vermogen en kennis in als gereedschap in reactie op wat het werk van me vraagt. Helaas lukt me dit veel minder in het dagelijks leven, maar ook daar baart oefening kunst. Vaak maak ik mijn door mijzelf zeer gewaardeerde, denkend gereedschap, belangrijker dan mijn innerlijk weten. Dat pakt zelden goed uit voor mij.
Nieuw:
Nieuw zijn de serie werken die ik nu maak. Mijn alfatekeningen vertaald naar kleur. Wederom tekeningen, gemaakt uit een andere laag in mezelf deze keer, waarvan ik niet verwacht had dat ze geschikt zouden zijn om te schilderen. Niets blijkt minder waar…komend jaar te zien!
Nieuw is ook mijn onderzoek om mijn zogeheten schilderschetsen naar tekeningen te gaan vertalen. Ik ben reuze benieuwd naar wat dit oplevert. Het is altijd weer nieuw in een ander medium, maar het blijft mijn beeldtaal. Misschien ga ik van Gogh nog eens begrijpen dat hij zijn zonnebloemen meerdere malen geschilderd heeft. De eerste keer dat ik er drie naast elkaar zag hangen was ik “flabbergasted”. Waarom meerdere malen hetzelfde schilderen? Boring !!! En nu blijk ikzelf nog lang niet klaar te zijn met mijn eigen`herhalende` beeldtaal.
Mijn laatste blogs
Facebookpagina voor Atelier Ann Hoogendoorn
Warme seizoengroet!
Ann Hoogendoorn