Geplaatst op door Ann Hoogendoorn

Winter 2012 in de Ooijpolder foto's van Ann Hoogendoorn - beeldend kunstenaar

WINTERBRIEF 2012

MIJMERINGEN:

Ineens was het kortstondig al prachtig winter in mijn directe woon-/werkomgeving. Een landschap om te beleven en te ervaren. Ik ging wandelen en eigenlijk wilde ik mijn camera thuis laten. Dit om mijn beleving niet te kort te doen door dwangmatig veel te willen vastleggen van al dat schoons. Waarom al dat vastleggen? Om te delen op facebook en/of om later mee aan het werk te gaan?

Altijd de voorliefde gevend aan van niets naar iets te werken, houd ik mij vast aan iets van binnen en niet van buiten. Vanuit stilte, eenzaamheid en leegte tussen al mijn gedachtekronkels door vormgevend, was fotograferen voor mij slechts een keus van vastleggen/documenteren van wat ik buiten mezelf waarnam. Totdat ik het gefotografeerde weer toe ging eigenen in de serie Ann’aloge photoshopwerken (nog tot eind januari 2013 te zien bij restaurant Galjaard in Zeist) en zo toch ook van buiten naar binnen werkend weer in de stilte terecht kwam. Met name door het monniken borduurwerk en het schilderen met hele dunne marterharen penseeltjes.

Ik weet dat fotograferen een medium is als schilderen, al is het niet mijn medium. Wanneer ik nu kijk naar de foto’s die ik die winterse dag rond de Bisonbaai maakte, raakt het echter wel degelijk opnieuw dat gebied, de ruimte, de eenzaamheid en de stilte in mij zoals ik die beleefd heb toe ik daar rond liep. Daar van waaruit ik zo graag werk. Is het dan mijn herinnering die gevoed wordt door de foto’s aan wat ik daar beleefde en voelde? Of is het gewoon ook letterlijk zicht- en beleefbaar door het wit, de stilte en de mist?
Normaal gesproken kan ik op mijn foto’s niet zien wat ik gevoeld, beleefd, geassocieerd en/of gedacht heb op dat moment. Tegelijkertijd zijn er zat zogenaamde “gezellige” sfeer- foto’s die me doen herinneren hoe verschrikkelijk ik het vond. Gek fenomeen; foto’s, geheugen en beleving.

NIEUW: