Een verkoelend briesje wens ik jullie. Even gezocht tussen mijn schetsen naar iets waar een briesje in zit. Een gevoel van een beetje wind door je haren. Wat verdorde blaadjes die opwaaien. Iets luchtigs, een opening, iets transparents.
Deze drie schetsjes maakte ik vorig jaar in Venetië toen ik daar de 51e Biënnale bezocht. Nu ben ik bezig daar schilderingen op vinyl van te maken. Verder kwamen er een serie van 7 kleine canvasdoeken kwamen de afgelopen tijd van mijn hand. En prompt verlang ik weer naar mijn economisch waardeloze vinyl.
Heerlijk was het wel deze serie van 7 te schilderen op een manier waarop ik Willem Brakman in een interview ooit hoorde vertellen over hoe hij schrijft. Hij begint met schrijven zonder daar van te voren over nagedacht te hebben. Hij laat komen wat er komt. Verlaat vervolgens zijn schrijftafel. En gaat de volgende keer met aandacht verder zonder een plan te hebben. Maar hij verliest het geheel niet uit het oog. Men vind zijn boeken vaak niet toegankelijk om te lezen omdat hij weinig duidelijk (lineair) houvast geeft. Hij lijkt meer dimensionaal alle kanten op te associëren. Daar houd ik van.
Ik geloof ondertussen wel dat welk woord je ook schrijft, welke penseelstreek je ook zet, een beslissing is ….een keuze. Een keuze die uiteindelijk, denk ik, emotioneel word gemaakt. Of dit nu hardop toegegeven wordt, listig verzwegen of simpelweg niet beseft, verandert daar voor mij niets aan.
Toen een docent bij mij op school dan ook reageerde op een groot formaat vinyl van mij met de woorden: “Dit is tenminste niet van dat emotionele geneuzel”, vroeg ik hem verwonderd:”Wat is het anders dan dat?”.
Voor mij aanleiding te beslissen dat mijn werk over niets anders kon gaan dan over mezelf. No more no less. En zo zijn het nog steeds zelfportretten, zonder dat ik mijn gezicht laat zien. Wat ik ook kies te tekenen, te schilderen of te schrijven wordt door mijn emoties en gevoelens gevoed. Ik doe terwijl ik werk misschien wel aan modern emotioneel vermogensbeheer. Beheren voelt dan krachtig! En bevrouwen . . . . . . . !
De meerwaarde voor mijzelf zit in de aandacht waarmee ik aan het werk ben en het inzicht wat ik er zelf door krijg.
Dit najaar verwacht ik www.annhoogendoorn.com invulling te hebben gegeven. Verder heb ik heb nog immer mijn atelier aan de Noordzeestraat 20 in Utrecht, waar ik iedere zaterdag van 10 tot 18 uur bezoekbaar ben. Ik hoop in ieder geval tot dit najaar. Ik houd jullie op de hoogte. Binnenkort zal ik de serie van 7 nieuwe canvasdoeken op www.annhoogendoorn.artolive.com zetten.
