Mijmeringen:
Volgens mij gebeurt er niets in mijn schilderijen zonder het iets vervreemdende element, zonder het licht ongemakkelijke, het rare, het ongewone, de dissonant.
Deze komt echter nooit gepland. Als zou ik alle cliché’s, symbolen en technieken als gereedschap inzetten, dan nóg kan ik dit ‘dis’-dingetje niet sturen. Misschien is dit wel de grond-, bouwstof van een werk, waardoor ik ga vormgeven.

Meestal sijpelt het zeer ongemakkelijk binnen of het overdondert me, waardoor ik feitelijk uit mijn ‘lalala’- wat ben ik toch geweldig en lekker bezig – stemming geslagen word! Dat is het moment dat mijn doek terug begint te praten en ik er mee verder moet ……. weg van het mooie plaatje maken. Met het ‘dis’-ding werken tot het goed geïntegreerd is, tot het opnieuw beklijfd is en het erbij hoort alsof het nooit anders is geweest.

Het is net zo hard werken als in een zinvol, bezield en diepgaand leven. De dissonant, de schaduw komt namelijk niet binnen via schone schijn en een mooi oppervlakkig, sentimenteel plaatje, maar via de scheuren en niet-zichtbare spelonken op onverwachte momenten.

Deze blijft aandacht vragen tot ik er werkelijk mee gewerkt heb en pas na verwerking kan het ongewone in samenhang opgenomen worden.

Het  ongemakkelijke hoort erbij/die kan ik niet in een laatje wegstoppen, want dan zou ik  mezelf voor de gek houden met een vals gevoel voor harmonie. De ‘dis’-dingen moet ik toelaten, de ruimte geven en verwerken in het geheel, wil ik het niet verknallen. Ik heb de grond-, bouwstof van de dissonant/schaduw nodig om vorm te kunnen geven. Dan wordt het pas echt kleurrijk in plaats van vrolijk.

Ik wens iedereen een wezenlijk kleurrijke zomer toe!

Nieuw:

– zijn de toevoegingen aan “The making of” op mijn website
– is dat bevriende collega’s wellicht in het najaar gaan exposeren in de
Chambre d’Amis en dat daarbij mijn atelier open zal zijn.

aanmelden/afmelden seizoenbrief Atelier Ann Hoogendoorn