Het jaar dat Piet Awater 80 werd, organiseerde zijn dochter en ik samen een geweldig leuke tentoonstelling van de kleurwerken die Piet op zijn tablet leerde maken met zijn linkerhand. Rechts was hij na een flinke TIA immers verlamd geraakt. Toen ik zag hoe hij los durfde te gaan in zijn kleurgebruik voorbij het realistische en “hoe het hoort”, was ik om. Nooit te oud om je grenzen op te rekken en voorbij aan wat je gewend bent te komen en zo innerlijk te groeien. Ik wist dat hij verstand had van kleur door de spuiterij waar hij jaren werkte. We hadden het vaak over verf en vernis. Het was heel bijzonder zijn vertrouwde buurt- en dorpsgenoten naar zijn werk te zien kijken.De oude schuur die Piet mij hielp opknappen tot expositieschuur. Zo ongelooflijk dierbaar.
Zijn dochter Marga maakte een fotoboekje wat altijd in mijn atelier ligt.